Dit emotioneel wrak heeft een gave ervaring op zak

I know I know, de week is pas net begonnen voor jullie, maar ondertussen heb ik er alweer een heel avontuur opzitten. Genoeg leesvoer dus weer, benieuwd wat jullie er van vinden :)

Dinsdag 16/12/2014: Kuraburi
We hebben evaluaties bij kinderen afgenomen (deze hadden we ook 3 weken geleden gedaan).
Ze moesten very good/good/ok/bad/very bad invullen bij de onderwerpen: My English, Teachers en Activities. De vorige keer moesten ze opschrijven wat ze nog wilde leren en hier kon ik voornamelijk uithalen dat ze herhaling fijn vonden. Dit keer hadden we er aan toegevoegd welke lesvorm ze het fijnst vonden en waarom. De kinderen vertelden in het Thais wat ze op wilden schrijven en Sor schreef dit met hulp van ons in het Engels op het bord. Er kwamen echt super leuke dingen uit, voornamelijk dat ze het erg fijn vonden om van ons les te krijgen. Wanneer je de briefjes van 3 weken geleden en nu vergeleek, zag je dat ze eigenlijk op vrijwel alle punten hoger hebben gescoord. Super leuk natuurlijk, want hierdoor zie je pas echt hoe het zelfvertrouwen is gegroeid, de band die we met de kinderen hebben en hoe ze het hebben ervaren dat wij lesgaven.
Wat je bij de docente merkt, is dat ze zelf lesgeven veel beter vindt, maar dat dit niet kan vanwege de nieuwe regels van de regering. Erg lastig om de machteloosheid te zien bij de docente.
Verder hebben we natuurlijk weer les gegeven bij de rest van de klassen.

Woensdag 17/12/2014: Kuraburi
Vandaag weer verder gegaan met de evaluaties en ook bij de andere klassen merkte we vooruitgang!
Aan het eind begon Sor over de kerstman en of wij dit in NL ook vieren. Ja wij vieren het wel, maar niet zoals de Amerikanen met hun sok aan de muur en 1094 nep kerstmannen. We hebben de kinderen wijsgemaakt dat de kerstman echt is en je had die gezichten moeten zien! Vol verwondering zag je al die kopjes kijken en we zeiden dat we tegen de kerstman zouden zeggen (volgens Charlotte appen) dat hij ook langs Thailand moest komen om cadeautjes te brengen.
In klas 3 kwam ons lievelingsliedje weer voorbij en zonder enige schaamte deden we voor de klas olifanten en kippen na en de kinderen deden gewoon gezellig mee. Bij klas 4 hebben we weer lesgegeven en daarna speelden we galgje. Pfoeh het waren net aapjes vandaag, hingen overal en nergens, riepen door elkaar heen enz enz. Tijdens de bingo had ik een gebaar opgepikt, wat ertoe resulteerde dat de kinderen in 1 klap stil waren, handig!
Bij de gym zijn we begonnen met een estafette, waarbij ze in duo’s een parcour af moesten leggen. Hilarisch om te zien, vooral het bokspringen was 1 grote komediefilm. De kinderen gleden over elkaars rug heen, bambi on ice was er niks bij want de een viel nog grappiger op zijn neus dan de ander. Het was een groot succes en hierna hebben we nog lekker/viesland geïntroduceerd. De kinderen begrepen het vrij snel, behalve het dikke homo jongetjeHij had niet in de gaten dat er van de achterkant ook kinderen konden rennen en toen ik hem dit eindelijk duidelijk had gemaakt, renden de kinderen via de andere kant naar de overkant. Aan het eind werden we weer helemaal overladen met knuffels van alle kinderen, super lief!

Samen met Charlotte en Monika zat ik in de hal te werken en ineens hoorde we een super raar en hard geluid. Vloog er ineens een mega tor/kever/gek beest voorbij en uitendelijk lag hij op de helft van de trap. Ik voelde me net de ‘bugkiller’, want met 2 bezems in mijn hand maakte ik dat beestje even morsdood! Charlotte deed wat geheimzinnig toen ik de kamer op wilde lopen ‘AA NEE GA WEG’, maar even later toen ik de kamer in liep zag ik waarom. Ze had kerstslingers aan de muur gehangen en met memo blaadjes de tekst ‘I’m gonna miss you. Laatste 2 nachten. Roomies. Fissa, fissa, fissa’ aan de muur geplakt. Niet te vergeten de verpakking van de Honey Loops die er ook hingen haha! Echt geweldig, best roommates 4-ever!

Donderdag 18/12/2014: Kuraburi
Vandaag was een beetje een dubbele dag, omdat ik voor mijn gevoel de ‘leukste’ kinderen vandaag voor de laatste keer les ging geven. Vrijwel alle jongens waren weg, aangezien zij mee deden aan de wedstrijd. Met de nadruk op ‘vrijwel alle’, omdat er nog 2 jongens zaten in de klas maar dit waren de 2 homotjes. De meiden waren er wel allemaal gelukkig. Tot mijn grote verbazing begonnen sommige kinderen met het opschrijven van galgje op het bord. Dit was echt super leuk, omdat ze zelf met woorden kwamen en het spel gewoon ook kenden! Ik heb een verandering gezien bij de kinderen qua het maken van foto’s. Waren ze in het begin nog heel verlegen, nu staan ze te springen om op de foto te gaan en gaan ze zelfs poseren. Er komen regelmatig peace en I love you tekens voorbij. We hebben de kinderen uitgelegd (dmv galgje) dat het vandaag onze laatste les was. De kinderen reageerden met sippe gezichtjes en gebaarden I love you tekens naar ons. ‘Students love teachers!’ Aangezien het de laatste les was, vertelden we dat we eerst even wat aan school gingen doen en daarna leuke dingen zouden doen zoals de Macarena. De kinderen hadden nog wat zinnen opgeschreven en toen was zowel de concentratie bij hen als bij ons weg. Al snel kregen de kinderen dit in de gaten en toverden hun wonderpoeder tevoorschijn. Met het resultaat dat ze elkaars gezicht onder smeerden en Charlotte die van mij ook onder handen nam. Ik had de kinderen ook het ‘brilletje’ aangeleerd, dat je je handen om moet draaien zeg maar. Na een paar keer voor doen begrepen ze het en het zag er hilarisch uit. Als laatste hebben we nog wat dansjes gedaan (Macarena, vogeltjesdans) en daarna hebben de kids ook nog Thaise liedjes opgezet. Super leuke les!

Bij klas 6 zijn we begonnen met het werken via de tv, maar we zagen dat vrijwel alle kinderen bezig waren om een kerstkaart te maken. We hebben ze daarom voorgelegd om A. les te volgen via de tv of B. kerstkaarten te maken. Op 1 kind (die aparte) wilden alle kinderen hun kaart afmaken, dus besloten we om de tv aan te laten voor die ene jongen en dat de rest verder kon met hun kaart. Aangezien Charlotte en ik in een drukke bui waren, gingen we allerlei dingen op het bord tekenen.
Ik heb de hond met 25 gemaakt en gevraagd of de kinderen hem een naam wilden geven, dus vanaf nu heet hij Pepo. Verder kwamen er nog een kerstman, rendier, bel en sneeuwpop voorbij. Super leuk hoe de kinderen bezig waren en er kwamen echt hele leuke kerstkaarten uit. Ook deze kinderen vonden het erg jammer dat dit onze laatste les was en hebben ons bedankt, I love teachers!

Vrijdag 19/12/2014: Kuraburi
Vandaag met een dubbel gevoel opgestaan. Vandaag voor de laatste keer cocoloops gegeten met Char en voor de laatste keer op stage. Toch hadden we ook weer een leuke dag voor de boeg, aangezien we nog 1x les mochten geven aan klas 4 en we een Nederlandse middag in petto hadden.
We hebben bij klas 4 de tv maar geskipt aangezien ze moeite hadden met de datum en zijn we hiermee gaan oefenen. Bij de uitleg keken vrijwel alle kinderen me aan alsof ze water zagen branden. Tijd voor iets leukers, we hebben dansjes en liedjes gedaan met de kids, een enorm succes!
De lunch was best te doen, totdat ik zag dat er dikke plakken bloed (zag er uit als lever) in zaten en vieze botten. Tijdens de freetime kwamen we er achter dat ze een broodrooster hadden, TJakkaa! Want we hadden brood over van het ‘koekhappen’. Sor stond er op dat we er ‘melk’ op zouden doen met suiker, dus dat deden we maar. Het was lekker, totdat we ontdekten dat die zwarte puntjes op het brood mieren waren, dus ondertussen hebben die mieren de tijd van hun leven in mijn lichaam.

Het was half 1 en it was time to play some fun Dutch games! Na onszelf onder te hebben gekliederd met verf en de kinderen stickers op hun gezicht hadden geplakt konden we beginnen. We zijn begonnen met het broodhappen, wat erg hilarisch was aangezien sommige kinderen te klein waren en op hun tenen moesten staan. Wanneer ze een stukje brood lieten vallen moesten ze 5sec wachten. De kinderen waren hartstikke enthousiast en deden heeeeel actief mee! We hebben ook nog zaklopen, lepel en ei parcour en spijkerpoepen gedaan. Hi-la-risch om te zien hoe de kinderen reageerden op deze spelletjes, wat een geweldige dag hebben we gehad. Tijdens ieder spelletje hebben we ook nog dansjes gedaan (macarena, que si que no enz enz). Toen de spellen eenmaal afgelopen waren kwamen de kinderen ineens met een berg kerstkaarten aanzetten en Sor ook. Ze had er iets heel liefs in geschreven, waardoor ik mijn tranen niet meer in bedwang kon houden.
Je werkt ergens 5 weken naartoe, hebt een band opgebouwd met de kinderen en docenten en dan besef je dat dit na vandaag voorbij is. Mijn tranen waren aanstekelijk, want hierna begon ook Charlotte en daarna Sor te huilen. Bij de organisatie waar wij mee reizen hebben ze al tientallen vrijwilligers gehad, maar ze hadden nog nooit meegemaakt dat volwassenen moesten huilen. Hieruit blijkt wel wat voor speciale band we hebben gecreëerd! Maar niet alleen wij begonnen te huilen, werkelijk waar alle meisjes en de 2 homotjes begonnen ook te huilen. De jongens daarentegen waren gewoon de jongens, ze waren volop aan het zingen en lachen. Ik ben denk ik nog nooit zo hard geknuffeld, nog nooit zo overladen met I love you tekens en heb nog nooit zoiets speciaals meegemaakt. Wat een verschil vergeleken met het afscheid in Kenia, omdat ik me daar een nummertje voelde (volgende week komt toch weer een volgende) en daar besefte de kinderen het helemaal niet. Alle spanning, ontlading, voldoening kwam er nu denk ik bij ons allemaal uit, beseffende dat dit iets is wat we nooit meer zullen vergeten. We wilden de directeur bedanken en hij stond er op dat we nog koffie met hem zouden gaan drinken. Dit sla je natuurlijk niet af, dus we hebben uiteindelijk toch écht afscheid moeten nemen van de kinderen, waarbij we tot het eind uitgezwaaid werden. Voor de eerste keer in mijn leven koffie op (en de laatste, maar ik kan hem wel van mijn bucketlist afstrepen!) en ondertussen werden we volop bedankt door Sor, een andere docente en de directeur. We moesten maar snel weer terugkomen en ik liep er bijna getrouwd weer weg, aangezien zowel de directeur als de docente mij aan hun zoons wilden koppelen. Na ook afscheid van hun en Andaman Discoveries te hebben genomen, was het tijd om de koffers in te pakken.

Hier eindigt deel 1 van mijn avontuur, iets waar ik vol trots op terug kijk. In het begin had ik een dubbel gevoel over vrijwilligerswerk, aangezien het vrij egoïstisch is en je kunt de wereld niet verbeteren in 5 weken. Toch ben ik enorm blij dat ik het heb gedaan, omdat ik door mijn opleiding echt heb geleerd om vanuit de kinderen en docenten te kijken ipv naar wat ik zelf wil. Ik heb mezelf 5 weken lang uitgedaagd, omdat ik van tevoren niet wist wat ik kon verwachten en dus veel moest improviseren. Daar had dit perfectionistje het best moeilijk mee in het begin, maar ik ben blij dat ik een andere kant van mezelf heb leren kennen. Wat ben ik trots op Charlotte en mij dat we zoveel hebben bereikt in deze korte tijd, iets wat wij en ook de kinderen en docenten op de Bankura School nooit meer zullen vergeten! De tranen zijn voorbij (voorlopig), het is nu tijd voor weer iets vrolijks.
Deel 2 van mijn avontuur kan namelijk beginnen en voor degene die het nog niet wisten: I’m in Bangkok right now!! Next week zal ik jullie alle inns and outs vertellen over mijn reis door Bangkok, Siem Reap en Sukothai!

Doeg lieve mensen, bedankt voor alle lieve berichtjes, doet me echt heel goed!!