Week 10; Gewoon een leuke week!
Door: ellenvankuijk
Blijf op de hoogte en volg Ellen
14 April 2012 | Kenia, Watamu
Zo, voordat ik het vergeet zal ik jullie eerst iets belangrijks vertellen.
Vorige week heb ik de eer gehad om Rens zijn allereerste borsthaar er uit te mogen trekken!
Dat zal ik mijn leven lang niet meer vergeten, het was zo speciaal haha!
07/08-04 Weekend
Het regenseizoen is officieel begonnen!! Bij het lezen van deze zin hoor ik iedereen denken; hé hé, eindelijk! Het donderde echt zo hard, het leek net alsof er de hele tijd zwaar geladen vrachtwagens voorbij reden. Het duurde gelukkig niet lang, want na 5 minuten was de regen alweer gestopt. Rond een uur of half 3 ben ik samen met Anna naar de souvenirmarkt gegaan in Malindi. We hadden geluk met de matatu, want er kwam veel frisse lucht binnen. Raampjes open gezet? Ja ook, maar de deur lag er ook uit haha. De bovenkant viel elke keer uit de rails dus we moesten best vaak stoppen. Onze handel skills laten werken, maar uiteindelijk toch niet met veel souvenirs thuisgekomen. Op de terugweg zijn we naar Hearts Childrens Home geweest. Gelijk ook de ouders en zus van Renée gezien, erg leuk! Alle kinderen waren vandaag aanwezig dus er werd een flink potje gedanst en gezongen. We werden meegesleurd in de menigte, dus ook wij stonden op de dansvloer. Echt een super leuke stage lijkt het me, de kinderen zijn in ieder geval geweldig. Na een uurtje weer terug gegaan en opeens werden we met de matatu aangehouden. Er moesten veel mensen uitstappen want het was te vol en de bestuurder had zijn rijbewijs niet bij zich. Hiervoor moest hij een boete betalen en na wat gepraat mochten we doorrijden. Op zondag zijn we naar het strand gegaan.
09-04 Maandag
Nou wat ging die wekker toch weer vroeg. Om 7u hadden we met Mary en vader Baboe afgesproken van Jomba’s. Wij als echte Nederlanders stipt op tijd, zij als echte Kenianen gewoon 1,5u te laat komen. We moesten naar de plek ‘Shimoni’, dat ligt vlak bij Tanzania. Onder het rijden kregen we ineens een klapband. Oh help, in the middle of nowhere met een reserveband die uit de jaren 80 leek te komen. Gelukkig hadden we onze doe ’t zelf er Rens bij en die fikste die band weer even. Nog een hele tijd gewacht op de veerpont, een zonnebril gekocht voor 2 euro en een moslim verstopt onder een boerka met babyborn gezien.
Na een 6u lange en vermoeiende rit eindelijk aangekomen in Shimoni, wat eigenlijk 2u duurt. Er waren grotten waar vroeger slaven gehouden werden en er waren stalagmieten/stalactieten te zien. De gids heeft een paar zinnen opgezegd en na letterlijk 3 minuten zei hij; ‘Guys, this is the end of the trip. You can give a tip for the community, please. Helemaal in shock roepen; ‘No sir, you have to be kidding me! AAH we drove 6 ours for 3 minutes? This is a joke right?’ En Mary + vader Baboe maar blijven zeggen dat het iets is wat je nooit meer zal vergeten, ook al heeft het zo kort geduurd.. Nee vergeten zal ik het zeker niet haha, maar dan op een andere manier als hun denk ik!
We hebben nog even met zijn allen gepicknickt naast de auto en nog even op de pier gelopen. Je kon vanaf hier het eiland zien waar de slaven naartoe werden gebracht.
Er zaten gaten in de pier, wat ik benoemde als ‘peeing hole’. We zeggen eigenlijk heel veel dingen onbewust in het Engels, waarvan de gevolgen zijn dat vader Baboe en Mary dit ook konden horen. Nou die lachspieren hebben weer zijn werk gedaan. Op de pier keek ik naar beneden bij het muurtje en daar heb ik een schokkende ervaring opgedaan. Een man was net aan het plassen dus ik keek recht op zijn plasser! Ik kan na deze ervaring wel zeggen dat wat mensen hierover zeggen, bij deze man niet tot zijn recht kwam haha. Groce! Na 2u gereden te hebben was het weer raak, 2e klapband! Gelukkig stonden we in een bewoond gedeelte en kwam vader Baboe snel aanzetten met een nieuwe band.
Afrikaanse meters bestaan ook al, want we hebben zeker 2u in de rij gestaan bij de veerpond. Mary zei dat het nog een kort stukje was. Gelukkig waren we wonderbaarlijk in een TOP stemming, dus flink wat gelachen onderweg.
10-04 Dinsdag
We zagen dat er een hoop kinderen aan het spelen waren bij de boerderij dus we gingen een kijkje nemen. Later bleek daar het hooi in brand te staan en er kwam me toch een rook vanaf! Terwijl Glenn en Rens rondliepen zagen ze kindjes stenen likken en een leeg glas ‘opdrinken’, Keniaans theekransje noemde de heren het haha. Op de grote speelplaats waren de ‘grote’ kinderen een spel aan het doen. Het duurde even voordat we het spel doorhadden, maar het was leuk om te zien. Ondertussen waren wij een ander spel aan het doen met de kinderen. Zo worden de handen op elkaar gelegd en met de onderste handen moet je de bovenste zien te raken. Lastig om uit te leggen, gelukkig is er een filmpje van gemaakt. ’s Middags heb ik bonen uitgezocht voor het avondeten. Sorteren welke goed zijn en al het vuil er tussenuit halen. De bonen voor het avondeten waren al gesorteerd, maar ik wou graag de hele mand met bonen doen. Ondertussen waren Rens en Glenn aan het rondwandelen en toen ze terug kwamen gingen ze een interview met me houden. Het gesprek liep natuurlijk weer uit op ‘wereldburgerschap’ en ‘bonen’, echt een geweldig filmpje! Cocky zou trots op ons zijn haha wat hebben we een lol gehad.
11-04 Woensdag
Vanochtend met de matatu onderweg naar Timboni, waar we een afspraak hadden met Nashon Baya, de leraar van klas 2. Bij aankomst stond Mr Baya samen met een vriend van hem te wachten op ons. We kwamen aan bij een stenen gebouw (ja dit schrijf ik ook op, want de meeste hutjes zijn van stront en palen). De kamer was nog geen 3 bij 3 meter, er hingen 2 lakens, achter het ene laken stond zijn bed en achter het andere laken stond een kastje die vol lag met spullen. In zijn kamer had hij 2 kleine houten stoeltjes staan. Hoe kan een mens hier leven?? Dacht ik bij mezelf.
Ondertussen een uur op GOF geweest en daar waren kindjes ‘Anna Maria koekoek’ aan het zeggen en aan het verstoppen. Super leuk dat ze dat gewoon onthouden hebben! Toen we terug liepen vroegen kindjes of ze met ons mee mochten lopen. Natuurlijk! Het was het heetst van de dag en hadden allemaal geen schoenen aan. We gingen voor de grap even voelen hoe heet het zand was, nou het voelde als een pan die net van het vuur kwam. En het is ook heel leuk om kindjes van de verte jouw naam te horen roepen ‘Helena’. Ik ben trots op mijn Keniaanse naam, maar prefér toch Ellen/Els/Ellie/Lel.
Mr Baya kwam met 2 kokosnoten aanzetten die we op mochten drinken en eten. Ten eerste, de kokosnoot zag bruin ipv groen en ten tweede was de binnenkant wit. De keer dat wij dus een kokosnoot op hadden gedronken was deze nog helemaal niet rijp! De kokosmelk proefde heel anders, heb echt maar een paar slokken op. Het witte smaakte eigenlijk helemaal nergens naar en het zag er uit zoals Uji. We hebben nog heerlijke rijst met bonen op en zijn daarna richting huis vertrokken. Eenmaal thuis aangekomen kreeg Glenn een telefoontje van Cocky dat er in Indonesië aardbevingen waren en dat die om 20.00u een Tsunami in Kenia kunnen veroorzaken. Gelukkig duurde het niet lang voordat het alarm weer was opgeheven. We hebben ’s avonds nog even staan kijken op het dak, maar het was zo donker dat er niets te zien viel.
12-04 Donderdag
Vandaag zijn we met Pamela & Janet naar de rechtbank gegaan in Malindi. Er waren wachters van de gevangenis, van de rechtbank zelf en van de politie. Geinig dat je die mensen gewoon met een geweer ziet lopen. Tijdens het wachten liepen er ineens een stuk of 30 gehand boeide gevangenen langs. Zij moesten de rechtbank in, want daar werden hun zaken behandeld. Ze liepen 2 aan 2, samen aan 1 handboei vast. Die van Janet zou als een van de laatste zijn aangezien het een persoonlijke zaak was en anders de rest kon meeluisteren. Na 2u gewacht te hebben kwamen ze met het nieuws dat de afspraak naar juni is gezet aangezien er iemand niet op was komen dagen. We waren om 11.15u klaar dus besloten we om alvast naar Baobab te gaan om iets te drinken. Een baridi Tusker en baridi Cola. Om 12u kwam de rest aan en hebben we met de ouders van Renée een overheerlijk biefstukje op. Met onze magen vol vertrokken we met 2 tuktuk’s naar Marine Park. Hier heerlijk gebadderd en gezellig gekletst.
13-04 Vrijdag
Oh nee, vandaag is het vrijdag de 13e, als dat maar goed komt! Vanochtend alleen naar stage vertrokken aangezien Glenn naar Jomba’s ging. Volgens mij is het deze week ‘open huis’, want onderweg naar GOF nodigde een onbekend meisje mij bij haar thuis uit.
Eenmaal aangekomen bij GOF zag ik dat jongens de schoolbanken aan het schuren waren. Ik vroeg of ik mee kon helpen en dat mocht. Met een zon van 30 graden op je bolletje heerlijk banken gaan schuren. Ik voelde me een echt keniaan met al dat zweet. Na een uurtje geschuurd te hebben ben ik naar de dining room gegaan. Uit de bibliotheek had ik kleurpotloden en kleurplaten verzameld en wat kinderen gevraagd of ze met mij wilden kleuren. Dat wilden ze maar al te graag en het was een succes! Na het kleuren ben ik naar de kleinste kinderen gegaan. Voor het eerst zochten Irene en Sarah (tweeling) contact, normaal zijn ze altijd alleen of met zijn 2e bezig. Ik had wat legoblokjes verzameld en die bij alle kindjes op de hoofden gelegd, zonder de verwachting dat het een daverend succes zou wordenWat hebben we gelachen, ja je moet iets als ze niet kunnen praten haha.
Na het spelen ben ik weer naar de mannenkant gegaan, hier waren ze ondertussen bezig met het verven van de tafels. Ik raakte in gesprek met 1 jongen en die vertelde mij dat hij 24 jaar oud is, eerst heeft gewerkt als tuktuk driver en al een kind heeft van 4 jaar. Zijn vriendin is bij hem weggelopen, met de smoes dat zij hem al een kind heeft gegeven. Hij heeft haar na veel zoeken nooit meer gevonden en zijn kindje verblijft bij zijn buren. Hij woonde overigens niet in GOF maar was hier aan het bijverdienen. Vervolgens vroeg hij hoe het met mij gesteld was en met mijn man. Och god toch, krijgen we dit weer dacht ik haha. Ik ben 30, al getrouwd, what’s next?
Met Paul afgesproken om maandag langs de winkels van GOF te gaan om daar te ‘spiegelen’, te leren verkopen en gewoon te kijken hoe het in zo’n winkel verloopt. Verder nog gepraat over de sponsoring. Paul legde uit dat het 300 euro kost om een kind voor 1 jaar naar een andere school te laten gaan. Een kind moet zo’n 5 jaar naar school, dus dat is te duur. Paul vertelde me dat ze nu erg weinig geld hebben en ook niet verder kunnen met de bouw van het 4e lokaal. Nu zitten KG1 en KG2 met 46 leerlingen in de klas, begrijpelijk dat er een nieuw lokaal gebouwd wordt. Er hoeven alleen nog dakpannen, cement en zand gekocht te worden. Het ligt er aan hoeveel het gaat kosten, anders wil ik hier toch een deel van het geld aan uitgeven. Tevens wordt het gebouw leuk geschilderd en komt mijn naam op de muur.
Na het gesprek was het ‘Chacula time’, oftewel etenstijd! Ik kon bij de special house aanschuiven. In het huisje zaten 2 huismoeders en 4 meiden die net zo oud waren als ik. Nou laat ik gelijk maar in het Swahili’s beginnen dacht ik: ‘Gina langu Helena’. Och wat vonden ze dit geweldig! Ik mocht helpen met het eten geven aan een kindje met het syndroom van down. Een heel schattig jongetje dat ook de tik had om zijn mond uit te steken en zijn hele kin onder te likken, lovely! Ondertussen was het al 2u en vond ik het wel welletjes.
Toch nog een erg leuke dag gehad vandaag all by myself.
Nou mensen, nog maar 2,5 week en dan zit mijn avontuur er op. Vind het echt geweldig dat iedereen mijn verhalen blijft lezen en berichtjes stuurt via FB/hotmail en via deze site.
Asante Sana! (heel erg bedankt!) Blijf dat ook maar vooral doen :D Write you next week !
Vorige week heb ik de eer gehad om Rens zijn allereerste borsthaar er uit te mogen trekken!
Dat zal ik mijn leven lang niet meer vergeten, het was zo speciaal haha!
07/08-04 Weekend
Het regenseizoen is officieel begonnen!! Bij het lezen van deze zin hoor ik iedereen denken; hé hé, eindelijk! Het donderde echt zo hard, het leek net alsof er de hele tijd zwaar geladen vrachtwagens voorbij reden. Het duurde gelukkig niet lang, want na 5 minuten was de regen alweer gestopt. Rond een uur of half 3 ben ik samen met Anna naar de souvenirmarkt gegaan in Malindi. We hadden geluk met de matatu, want er kwam veel frisse lucht binnen. Raampjes open gezet? Ja ook, maar de deur lag er ook uit haha. De bovenkant viel elke keer uit de rails dus we moesten best vaak stoppen. Onze handel skills laten werken, maar uiteindelijk toch niet met veel souvenirs thuisgekomen. Op de terugweg zijn we naar Hearts Childrens Home geweest. Gelijk ook de ouders en zus van Renée gezien, erg leuk! Alle kinderen waren vandaag aanwezig dus er werd een flink potje gedanst en gezongen. We werden meegesleurd in de menigte, dus ook wij stonden op de dansvloer. Echt een super leuke stage lijkt het me, de kinderen zijn in ieder geval geweldig. Na een uurtje weer terug gegaan en opeens werden we met de matatu aangehouden. Er moesten veel mensen uitstappen want het was te vol en de bestuurder had zijn rijbewijs niet bij zich. Hiervoor moest hij een boete betalen en na wat gepraat mochten we doorrijden. Op zondag zijn we naar het strand gegaan.
09-04 Maandag
Nou wat ging die wekker toch weer vroeg. Om 7u hadden we met Mary en vader Baboe afgesproken van Jomba’s. Wij als echte Nederlanders stipt op tijd, zij als echte Kenianen gewoon 1,5u te laat komen. We moesten naar de plek ‘Shimoni’, dat ligt vlak bij Tanzania. Onder het rijden kregen we ineens een klapband. Oh help, in the middle of nowhere met een reserveband die uit de jaren 80 leek te komen. Gelukkig hadden we onze doe ’t zelf er Rens bij en die fikste die band weer even. Nog een hele tijd gewacht op de veerpont, een zonnebril gekocht voor 2 euro en een moslim verstopt onder een boerka met babyborn gezien.
Na een 6u lange en vermoeiende rit eindelijk aangekomen in Shimoni, wat eigenlijk 2u duurt. Er waren grotten waar vroeger slaven gehouden werden en er waren stalagmieten/stalactieten te zien. De gids heeft een paar zinnen opgezegd en na letterlijk 3 minuten zei hij; ‘Guys, this is the end of the trip. You can give a tip for the community, please. Helemaal in shock roepen; ‘No sir, you have to be kidding me! AAH we drove 6 ours for 3 minutes? This is a joke right?’ En Mary + vader Baboe maar blijven zeggen dat het iets is wat je nooit meer zal vergeten, ook al heeft het zo kort geduurd.. Nee vergeten zal ik het zeker niet haha, maar dan op een andere manier als hun denk ik!
We hebben nog even met zijn allen gepicknickt naast de auto en nog even op de pier gelopen. Je kon vanaf hier het eiland zien waar de slaven naartoe werden gebracht.
Er zaten gaten in de pier, wat ik benoemde als ‘peeing hole’. We zeggen eigenlijk heel veel dingen onbewust in het Engels, waarvan de gevolgen zijn dat vader Baboe en Mary dit ook konden horen. Nou die lachspieren hebben weer zijn werk gedaan. Op de pier keek ik naar beneden bij het muurtje en daar heb ik een schokkende ervaring opgedaan. Een man was net aan het plassen dus ik keek recht op zijn plasser! Ik kan na deze ervaring wel zeggen dat wat mensen hierover zeggen, bij deze man niet tot zijn recht kwam haha. Groce! Na 2u gereden te hebben was het weer raak, 2e klapband! Gelukkig stonden we in een bewoond gedeelte en kwam vader Baboe snel aanzetten met een nieuwe band.
Afrikaanse meters bestaan ook al, want we hebben zeker 2u in de rij gestaan bij de veerpond. Mary zei dat het nog een kort stukje was. Gelukkig waren we wonderbaarlijk in een TOP stemming, dus flink wat gelachen onderweg.
10-04 Dinsdag
We zagen dat er een hoop kinderen aan het spelen waren bij de boerderij dus we gingen een kijkje nemen. Later bleek daar het hooi in brand te staan en er kwam me toch een rook vanaf! Terwijl Glenn en Rens rondliepen zagen ze kindjes stenen likken en een leeg glas ‘opdrinken’, Keniaans theekransje noemde de heren het haha. Op de grote speelplaats waren de ‘grote’ kinderen een spel aan het doen. Het duurde even voordat we het spel doorhadden, maar het was leuk om te zien. Ondertussen waren wij een ander spel aan het doen met de kinderen. Zo worden de handen op elkaar gelegd en met de onderste handen moet je de bovenste zien te raken. Lastig om uit te leggen, gelukkig is er een filmpje van gemaakt. ’s Middags heb ik bonen uitgezocht voor het avondeten. Sorteren welke goed zijn en al het vuil er tussenuit halen. De bonen voor het avondeten waren al gesorteerd, maar ik wou graag de hele mand met bonen doen. Ondertussen waren Rens en Glenn aan het rondwandelen en toen ze terug kwamen gingen ze een interview met me houden. Het gesprek liep natuurlijk weer uit op ‘wereldburgerschap’ en ‘bonen’, echt een geweldig filmpje! Cocky zou trots op ons zijn haha wat hebben we een lol gehad.
11-04 Woensdag
Vanochtend met de matatu onderweg naar Timboni, waar we een afspraak hadden met Nashon Baya, de leraar van klas 2. Bij aankomst stond Mr Baya samen met een vriend van hem te wachten op ons. We kwamen aan bij een stenen gebouw (ja dit schrijf ik ook op, want de meeste hutjes zijn van stront en palen). De kamer was nog geen 3 bij 3 meter, er hingen 2 lakens, achter het ene laken stond zijn bed en achter het andere laken stond een kastje die vol lag met spullen. In zijn kamer had hij 2 kleine houten stoeltjes staan. Hoe kan een mens hier leven?? Dacht ik bij mezelf.
Ondertussen een uur op GOF geweest en daar waren kindjes ‘Anna Maria koekoek’ aan het zeggen en aan het verstoppen. Super leuk dat ze dat gewoon onthouden hebben! Toen we terug liepen vroegen kindjes of ze met ons mee mochten lopen. Natuurlijk! Het was het heetst van de dag en hadden allemaal geen schoenen aan. We gingen voor de grap even voelen hoe heet het zand was, nou het voelde als een pan die net van het vuur kwam. En het is ook heel leuk om kindjes van de verte jouw naam te horen roepen ‘Helena’. Ik ben trots op mijn Keniaanse naam, maar prefér toch Ellen/Els/Ellie/Lel.
Mr Baya kwam met 2 kokosnoten aanzetten die we op mochten drinken en eten. Ten eerste, de kokosnoot zag bruin ipv groen en ten tweede was de binnenkant wit. De keer dat wij dus een kokosnoot op hadden gedronken was deze nog helemaal niet rijp! De kokosmelk proefde heel anders, heb echt maar een paar slokken op. Het witte smaakte eigenlijk helemaal nergens naar en het zag er uit zoals Uji. We hebben nog heerlijke rijst met bonen op en zijn daarna richting huis vertrokken. Eenmaal thuis aangekomen kreeg Glenn een telefoontje van Cocky dat er in Indonesië aardbevingen waren en dat die om 20.00u een Tsunami in Kenia kunnen veroorzaken. Gelukkig duurde het niet lang voordat het alarm weer was opgeheven. We hebben ’s avonds nog even staan kijken op het dak, maar het was zo donker dat er niets te zien viel.
12-04 Donderdag
Vandaag zijn we met Pamela & Janet naar de rechtbank gegaan in Malindi. Er waren wachters van de gevangenis, van de rechtbank zelf en van de politie. Geinig dat je die mensen gewoon met een geweer ziet lopen. Tijdens het wachten liepen er ineens een stuk of 30 gehand boeide gevangenen langs. Zij moesten de rechtbank in, want daar werden hun zaken behandeld. Ze liepen 2 aan 2, samen aan 1 handboei vast. Die van Janet zou als een van de laatste zijn aangezien het een persoonlijke zaak was en anders de rest kon meeluisteren. Na 2u gewacht te hebben kwamen ze met het nieuws dat de afspraak naar juni is gezet aangezien er iemand niet op was komen dagen. We waren om 11.15u klaar dus besloten we om alvast naar Baobab te gaan om iets te drinken. Een baridi Tusker en baridi Cola. Om 12u kwam de rest aan en hebben we met de ouders van Renée een overheerlijk biefstukje op. Met onze magen vol vertrokken we met 2 tuktuk’s naar Marine Park. Hier heerlijk gebadderd en gezellig gekletst.
13-04 Vrijdag
Oh nee, vandaag is het vrijdag de 13e, als dat maar goed komt! Vanochtend alleen naar stage vertrokken aangezien Glenn naar Jomba’s ging. Volgens mij is het deze week ‘open huis’, want onderweg naar GOF nodigde een onbekend meisje mij bij haar thuis uit.
Eenmaal aangekomen bij GOF zag ik dat jongens de schoolbanken aan het schuren waren. Ik vroeg of ik mee kon helpen en dat mocht. Met een zon van 30 graden op je bolletje heerlijk banken gaan schuren. Ik voelde me een echt keniaan met al dat zweet. Na een uurtje geschuurd te hebben ben ik naar de dining room gegaan. Uit de bibliotheek had ik kleurpotloden en kleurplaten verzameld en wat kinderen gevraagd of ze met mij wilden kleuren. Dat wilden ze maar al te graag en het was een succes! Na het kleuren ben ik naar de kleinste kinderen gegaan. Voor het eerst zochten Irene en Sarah (tweeling) contact, normaal zijn ze altijd alleen of met zijn 2e bezig. Ik had wat legoblokjes verzameld en die bij alle kindjes op de hoofden gelegd, zonder de verwachting dat het een daverend succes zou wordenWat hebben we gelachen, ja je moet iets als ze niet kunnen praten haha.
Na het spelen ben ik weer naar de mannenkant gegaan, hier waren ze ondertussen bezig met het verven van de tafels. Ik raakte in gesprek met 1 jongen en die vertelde mij dat hij 24 jaar oud is, eerst heeft gewerkt als tuktuk driver en al een kind heeft van 4 jaar. Zijn vriendin is bij hem weggelopen, met de smoes dat zij hem al een kind heeft gegeven. Hij heeft haar na veel zoeken nooit meer gevonden en zijn kindje verblijft bij zijn buren. Hij woonde overigens niet in GOF maar was hier aan het bijverdienen. Vervolgens vroeg hij hoe het met mij gesteld was en met mijn man. Och god toch, krijgen we dit weer dacht ik haha. Ik ben 30, al getrouwd, what’s next?
Met Paul afgesproken om maandag langs de winkels van GOF te gaan om daar te ‘spiegelen’, te leren verkopen en gewoon te kijken hoe het in zo’n winkel verloopt. Verder nog gepraat over de sponsoring. Paul legde uit dat het 300 euro kost om een kind voor 1 jaar naar een andere school te laten gaan. Een kind moet zo’n 5 jaar naar school, dus dat is te duur. Paul vertelde me dat ze nu erg weinig geld hebben en ook niet verder kunnen met de bouw van het 4e lokaal. Nu zitten KG1 en KG2 met 46 leerlingen in de klas, begrijpelijk dat er een nieuw lokaal gebouwd wordt. Er hoeven alleen nog dakpannen, cement en zand gekocht te worden. Het ligt er aan hoeveel het gaat kosten, anders wil ik hier toch een deel van het geld aan uitgeven. Tevens wordt het gebouw leuk geschilderd en komt mijn naam op de muur.
Na het gesprek was het ‘Chacula time’, oftewel etenstijd! Ik kon bij de special house aanschuiven. In het huisje zaten 2 huismoeders en 4 meiden die net zo oud waren als ik. Nou laat ik gelijk maar in het Swahili’s beginnen dacht ik: ‘Gina langu Helena’. Och wat vonden ze dit geweldig! Ik mocht helpen met het eten geven aan een kindje met het syndroom van down. Een heel schattig jongetje dat ook de tik had om zijn mond uit te steken en zijn hele kin onder te likken, lovely! Ondertussen was het al 2u en vond ik het wel welletjes.
Toch nog een erg leuke dag gehad vandaag all by myself.
Nou mensen, nog maar 2,5 week en dan zit mijn avontuur er op. Vind het echt geweldig dat iedereen mijn verhalen blijft lezen en berichtjes stuurt via FB/hotmail en via deze site.
Asante Sana! (heel erg bedankt!) Blijf dat ook maar vooral doen :D Write you next week !
-
14 April 2012 - 14:20
Kristel:
Leuk je verhaaltjes ellen! Klinkt allemaal heel vet daar ! Geniet daar nog eventjes van alles en tot snel weer ! xxx -
14 April 2012 - 17:54
Je Vader:
He die Ellen of Lel enz. Dit zou een rustig weekje worden, maar ik lees dat je toch van alles hebt beleefd. Nou ja zeg 6 uur rijden voor drie minuten grotten bekijken maar ja soms zit het mee en tegen. Gelukkig dat jullie onderling veel plezier maken dan is een dag zo om,jammer dat je die jongen niet kan helpen, maar 2 jaar heeft het ook geen zin dan moet hij weer van die school. Bij de tsumani moest ik gelijk aan jou denken, met de vorige aard beving werd oost Afrika ook getroffen door hoge golven. Inderdaad 2 en een halve week gaan snel voorbij,geniet komende week nog maar en doe ze daar de groeten van mij,dag meid ik hoor van de week nog van je, kusjes en tot horen doei............ -
14 April 2012 - 18:51
Arianne:
Jambo Ellen, wat een week weer. De auto's zijn niet alles, he. Maar ja het rijdt en die gladde bandjes wisselen ze zo weer om voor weer zo'n opgelapt geval. Nou de laatste lootjes zijn aangebroken. Investeren in een nieuwe aanbouw van de school is een mooie gedachte. Als je dan over 10 jaar of zo weer eens gaat kijken staat daar nog steeds een gebouw waar je aan mee gewerkt hebt. Je beslissing zal de juiste zijn, als je gevoel goed is. Succes verder met de kleintjes. Gr. Uit de Kets.
-
14 April 2012 - 21:43
Mama:
He Lel
Weer veel beleefd deze week !
Vooral het gebeuren met de borsthaar van Rens .
En dan die grotten met stalactieten en stalagmieten heel bijzonder ! Inderdaad de moeite waard om daar 6 uur voor te reizen.
Ook fijn dat je de naam Ellen nog steeds leuk vindt.
En dan nog de schokkende ervaring bij het muurtje bij de Pier komt dat nog goed ????
Getrouwd en 30 ? nog effe en je bent weer lekker thuis dan ben je gewoon 19 hoor 1 Geniet met bvolle teugen van deze laatste weken dikke kus xxxxx
-
15 April 2012 - 11:56
José.:
Hoi Ellen.
Wat gaat de tijd toch snel hé, nog een paar weken en je bent weer thuis. Meid wat kan jij schrijven en leuk te lezen wat je allemaal meegemaakt hebt. Een hele ervaring.Geniet nog van de tijd dat je daar bent en de groeten van ons allemaal bij de slager.
Xxx José. -
15 April 2012 - 16:32
Ans Jonkers:
Hoi Ellen, Na weer wat gelezen te hebben,kom ik wat familie-trekjes tegen.
Tante Elly werd vroeger ons Le genoemd,en Opa van Kuijk moest ook altijd de bonen uitzoeken maar dan weer om vervolgens opnieuw te poten.
De schoenen waren mooi en stevig gelukkig.
Ook merk ik dat je al een beetje afscheid aan het nemen bent.
Gelukkig ben je overal optijd zodat het wennen straks jouw weer goed af zal gaan.
Ellen geniet nog van de weken die je nog te gaan hebt en tot ziens.
Gr Jan en Ans -
15 April 2012 - 20:35
Ouders Rens:
Hallo Ellen
Weer een week voorbij wat gaat de tijd snel,niet te geloven wat jullie allemaal mee maken .Geniet er nog maar even van
Groetjes Germa en Janneman -
16 April 2012 - 08:46
Cocky Van Dam:
Ik ben inderdaad trots op je, wereldburger!
-
16 April 2012 - 10:53
An:
Hee Lel,
Wat een leuk verhaaltje weer!
Maar dat jij biefstuk lust??? Dat wist ik niet! Potverdikkeme zeg hahaha.
Wel gaaf om te lezen dat straks jou naam op die muur wordt gezet!
Nou zussie, geniet er nog van! Want de weken vliegen voorbij!!
Hele dikke kus An -
16 April 2012 - 14:00
Rob:
Hee zussie,
Wat heb je toch weer veel meegemaakt!! Die rit van 6 uur, ik zou niet goed worden als je daar dan aankomt voor een rondleiding van 3 minuten haha. En dan nog 6 uur terug moeten ook. Geniet nog maar van die laatste weekjes en ik spreek je snel!
Hele dikke kus,
Je gebroeder xxxx -
16 April 2012 - 17:24
Ellen Van Kuijk:
Wat leuk die reacties! Jaa jaa, ook ik kan veranderen, en dan niet alleen in mijn eetgedrag hihi. Nou de tijd gaat toch snel, voor dat jullie het weten zijn we weer terug in ons kikkerlandje. Tot volgende week! xx -
17 April 2012 - 16:38
Ouders Anna-Lieke:
Weer een gezellig verhaal van je. Leuk dat jullie bij een leraar thuis mochten komen kijken. Niet voor te stellen he dat mensen zo moeten wonen. Maar het zal voor jullie straks in Nederland ook wel weer wennen zijn. Geniet nog even. Groeten Edward en Marjolijn. -
17 April 2012 - 17:26
Ouders Renee :
Lieve Ellen,
Wat hebben we genoten van ons bezoek aan Kenia! En wat was het gezellig om met jou en de anderen lekker te eten! Ook het strand vonden we super gezellig!
Geniet nog maar fijn van de laatste 2 weken. We zien elkaar weer op Schiphol!
Lieve groeten Van Anneke en Ton -
18 April 2012 - 13:23
Ouders Glenn:
Hoi Ellen,
Weer een pracht story :).
Ja je maakt wat mee in een week tijd!
En dan ook nog de 1e borsthaar van Rens verwijderen toe maar haha.
Gebiet nog van de laatste 2 weekjes en zeker van de temeratuur het is hier echt fris :).
Grt. Ad en Nelly -
20 April 2012 - 19:17
Nel:
Ha die Ellen, fijn om weer alles te lezen. Nog even, en je bent weer hier. Succes de laatste weken en tot gauw.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
