Week 7; Jua, suprise!, begrafenis
Door: ellenvankuijk
Blijf op de hoogte en volg Ellen
24 Maart 2012 | Kenia, Watamu
Karibu! (welkom)
Daar istie weer hoor, een nieuw ellenlang verhaal! Enjoy :D
Ik hoorde dat er veel mensen zijn die niet weten hoe ze een berichtje achter moeten laten. Gewoon naar onderen scrollen en daar staat; schrijf een bericht.
Zou leuk zijn als jullie dat doen, kan ik een beetje zien wie me allemaal volgen! :D
19-03 Maandag
Vandaag naar stichting Jua geweest in Watamu.
Dit is een rescue centre voor jonge meiden onder de 18 jaar. Er zitten meiden die verkracht, zwanger, mishandeld zijn. Bij aankomst werden we ontvangen door Nelleke, een blonde Nederlandse vrouw. We hebben kennis gemaakt met een paar meiden en de social worker. Op dit moment zaten er 5 meiden en 3 baby’s in het huis, voor hun doen weinig mensen.
De meiden blijven er ongeveer een half jaar, waarin ze gesprekken voeren, voorlichting krijgen over het opkomen voor hun rechten en ook op seksueel gebied krijgen ze voorlichting. Ze richten zich ook op de toekomst van de meiden, zo worden ze na hun vertrek nog gevolgd. Nelleke vertelde dat in Kenia regelmatig meisjes trouwen onder de 18 jaar. Dit is verboden in Kenia maar niet iedereen weet dit omdat zij in arme gebieden wonen. Als er een meisje zwanger is of trouwt terwijl zij nog geen 18 jaar is moeten de jongens de gevangenis in voor 10-15 jaar. Dit is een erg lange tijd, zeker omdat de meeste jongens niet weten dat dit strafbaar is want zij hebben de wetten niet doorgekregen en geen voorlichting gehad.
Veel bewondering voor Nelleke, want de band die ze met de baby’s en meiden heeft is bijzonder, ze heeft Jua zelf opgericht, schiet er zelf een beetje aan onderdoor en werkt super hard. Jua (betekent zon) lijkt me een erg mooie stageplaats.
We worden trouwens heel vaak gewekt door de moskee hier dichtbij. Om 5u beginnen ze al met hun gelal.. FIJN!
20-03 Dinsdag
Och wat was ik toch ziek.. ‘Ellen, wat was jij allemaal aan het doen vannacht? Ik voelde me niet goed, hoofdpijn, duizelig’. Wat een toneelspelletje wel niet kan doen want ze geloofden me. Vandaag was de dag dat de ouders van Glenn op bezoek kwamen bij GOF, terwijl Glenn van niets wist. Normaal laat Glenn mij altijd voorgaan door de poort, dus zei ik dat hij voor de verandering 1x voorop mocht lopen op de terugweg.
Deze ochtend weer met Glenn bijles gegeven. Het lijkt net alsof er nooit aandacht is besteed aan deze kinderen, want de simpelste dingen snappen ze niet. Zo was de vraag; How many eyes do 5 girls have? Dus ik vroeg; How many eyes does 1 girl have? Ze keken naar een meisje in de klas en zeiden 2. Ze snappen niet dat ieder mens 2 ogen, 1 mond, 10 vingers enz heeft. Het was nog moeilijk uit te leggen hoeveel ogen 5 meisjes hebben, dus ik tekende het op de tafel. De som 5 x 2 = 10 opgeschreven en in hun eigen schriftje schreven ze 10 x … = ….. Oke, hoe moet dit verder dacht ik bij mezelf.
Na de les heb ik nog met Joshua de leraar van klas 2 gepraat. Hij zei dat het zoontje (Brian) van een lerares (babyclass) was overleden. Hij had hoofdpijn, moest thuisblijven bij zijn vader, ze zijn naar het ziekenhuis in Watamu gereden, hier zeiden ze dat het ernstig was, en onderweg naar het ziekenhuis in Malindi was Brian overleden. Het kindje was nog erg jong en iedereen was er erg van slag van. Ik wist niet zo goed wat ik moest zeggen.
Tegen Glenn gezegd dat als ik me niet lekker bleef voelen, we het beste voor etenstijd weg konden gaan. Hij vond het allemaal prima en ik moest zeggen als het niet goed met me ging, wat een medelijden haha! Opeens kwam Pamela het kantoor binnengelopen en zei; They have arrived. Ik schrok me kapot en dacht; Shit, plan verknald! Gelukkig praat ze binnensmond dus Glenn vroeg wat ze zei. Ik vertelde hem dat ze had gezegd dat als het echt niet goed met me ging, ik gewoon naar huis moest gaan. Zo gezegd zo gedaan, dus we gingen de poort door. Glenn voorop en ik giechelend er achter. Toen hij de poort open deed keek hij naar links en weer terug, en toen merkte hij pas dat zijn ouders er stonden! Aan de rechterkant stonden Anna, Rens en de oom en tante van Glenn foto’s te maken. Glenn helemaal blij en besefte het eigenlijk nog niet echt, de rest allemaal lachen want iedereen had er aan meegewerkt. We hebben nog een rondleiding gegeven, snoepjes en ballonnen uitgedeeld. ’s Middags hebben we met zijn allen bij de Beer Garden gegeten en het strand laten zien.
21-03 Woensdag
Nee Glenn, geen verrassingen meer vandaag! Hoppa, ik weer voorop door de poort haha. Tijdens het geven van bijles kwam ik er achter dat ze veel moeite hebben met de kleuren. De kinderen hebben weinig concentratie vermogen, dus wil ik ze spelenderwijs laten leren. Het ene kind weet niet wat welke kleur is, de ander weet niet welk woord bij welke kleur past en de ander weet niet hoe je de kleur moet schrijven. De volgende keer nemen we de kinderen mee naar buiten, doen verschillende kleuren shirts aan en schrijf ik op blaadjes de kleuren op. De kinderen moeten met het blaadje naar de goede kleur shirt rennen. Verder willen we nog een schoolbord naar buiten nemen, de kinderen een kleur laten lezen en ze moeten vervolgens naar het schoolbord rennen en de kleur opschrijven.
We hebben de babyclass en kages 1, 2, 3 Anna Maria Koekoek geleerd. In het begin snapte ze het niet echt, dus Glenn en ik hebben het voorgedaan. Het ging eigenlijk best goed, al waren het iets te veel kinderen om te zeggen; jij moet terug, jij moet terug en jij hebt gewonnen. We hebben ook nog keniaanse spellen gedaan; Een kring maken en rondlopen, Simba de leeuw (3 leeuwen zitten in het midden, de lerares staat er achter en de rest waren de kinderen en die moesten naar de overkant zien te komen zonder getikt te worden), Vuurspel (bepaalde zin die een kindje opriep en bij een bepaald woord moest je gaan zitten).
22-03 Donderdag
Al om 5.00u opgestaan!! Vandaag waren de plannen om naar Mombassa te gaan naar een project met gehandicapte kinderen. We vertrokken om 6u met de matatu naar Gede, toen overgestapt met een matatu die naar Kilifi ging. Tijdens de rit werden er veel zakken met eten bovenop het dak gelegd en we reden in het ‘echte’ Afrika. Het Afrika dat heel anders is dan Watamu, want het waren allemaal hobbelige zandpaden, kinderen in schooluniformen, kleine stront hutjes enz. Eigenlijk een beeld dat je niet kan beschrijven maar in het echt moet zien, het is zo indrukwekkend! Na een rit van 4 u eindelijk aangekomen in Kaloleni (plaatsje in Mombassa).
We gingen naar een klaslokaal met ongeveer 14 kinderen die lichamelijk en/of geestelijk gehandicapt zijn. Zo waren er kindjes met een waterhoofd, onderlichaam dat niet verder groeide, benen die verkeerd stonden. We werden warm verwelkomd door 2 leraressen en de kinderen waren ook heel vrolijk. Achter in de klas lagen 3 kindjes op hele dunne matjes te slapen. Alle kinderen slapen in het lokaal, soms niet eens met een matrasje, onder een klamboe. De kinderen deden een oefening waarbij ze ‘Domestic Animals’ op moesten noemen en hierna zongen ze een liedje waarbij het geluid dat het dier maakt voorkomt.
Het was echt super om te zien hoe enthousiast de leraressen les gaven en ze proberen de kinderen gewoon met de rest van de school mee te laten draaien. Nel heeft nog haar presentje afgegeven (koekjestrommel) en een meisje pakte mijn hand vast en liet die niet meer los! Er waren 2 kindjes aan het oefenen voor een debat dat ging over ‘A motorbike is better than a car’. Het was een meisje met spasme en een jongetje van 10 waarvan zijn onderlichaam niet meer groeide. Ze deden het echt super goed!
Hierna zijn we doorgereden naar Mombasa en hebben we wat gegeten en hebben we een toeristische route gewandeld door de wijken. Ook hebben we een fort Jesus bewonderd. Everlyne kon helaas niet mee, want de politie zou dan denken dat ze een illegale gids is en dan zou ze misschien opgepakt worden. We hebben nog ergens gegeten en kwamen na een rit van 4u gelukkig weer thuis aan.
Vrijdag 23-02
Vanochtend op stage aangekomen en alle kinderen waren of naar huis of hadden geen les. Dit kwam doordat vandaag de begrafenis is van het zoontje van een lerares van GOF, van de babyclass KG1 en KG2. Om 10.30u zijn we aangelopen naar de plaats waar het allemaal ging gebeuren. We kwamen naar ons idee echt uit in de middle of nowhere. Toen de leraar Joshua aan het wildplassen zei vertelde ik hem dat het bij ons 60 euro kost als je dat doet ‘An expensive pee’. En lachen dat ze deden! Opeens na een half uur lopen door de bossen kwamen we aan in een dorpje. Alle vrouwen droegen doeken en het was erg druk. Toen we aankwamen kwam de lerares huilend naar ons toe en gaf ons een hele dikke knuffel. Ik was even overrompeld en wist niet wat ik moest zeggen, ik kon nog net ‘God bless you’ uitbrengen. Toen de leraren vroegen of we naar het lichaam wilden kijken moest ik toch wel even denken. Ik heb nog niemand in mijn familie verloren en wist ook niet wat ik kon verwachten. Toch heb ik besloten om het te doen, uit respect voor de nabestaanden en ook wel nieuwsgierigheid. Het jongetje (een jaar of 5) lag er erg vredig bij, had alleen wat witte lippen. Er was glas in de kist gemaakt zodat je zijn gezicht kon zien, het leek net alsof je door een vitrine aan het kijken was en het gewoon een pop was.
De begrafenis werd in het Swahili’s gedaan, dus we konden niet alles volgen. Later legde Joshua ons een beetje uit wat er gezegd werd. Ze zongen liedjes met zijn allen (wel een paar honderd man waren er) en klapten allemaal mee, zo ook wij. Er waren een hoop mensen die met hun mobieltje aan het spelen waren en er ging regelmatig een telefoon af. Echt super gek, zelfs in NL gebeurt dat niet!
De foto van Brian werd nog omhoog gehouden, mensen zwaaiden met hun handen en zongen luid. Zo liepen ze naar het graf en na wat zinnen op te hebben gezegd werd het graf dichtgetimmerd. Hierna ging er een rieten mat overheen en een soort zonnepaneel. Toen de mannen begonnen met het dichtgooien van het graf hoorde je iedereen heel hard huilen en schreeuwen. De vrouwen liepen weg toen het graf dichtgegooid werd en de mannen stonden in een rij. Als ze meehelpen worden ook hun geholpen als er iemand in hun familie overlijdt, dus de schop werd letterlijk uit elkaars handen getrokken. Het was een erg ontroerende dag maar vooral bijzonder.
Volgende week hebben de kinderen examens. Woensdag tot vrijdag gaan we op safari. Hierna hebben de kinderen 2 weken vakantie. Ik ben benieuwd hoe die verlopen en wat we allemaal kunnen doen.
Heb al leuke ideeen op papier gezet!
Daar istie weer hoor, een nieuw ellenlang verhaal! Enjoy :D
Ik hoorde dat er veel mensen zijn die niet weten hoe ze een berichtje achter moeten laten. Gewoon naar onderen scrollen en daar staat; schrijf een bericht.
Zou leuk zijn als jullie dat doen, kan ik een beetje zien wie me allemaal volgen! :D
19-03 Maandag
Vandaag naar stichting Jua geweest in Watamu.
Dit is een rescue centre voor jonge meiden onder de 18 jaar. Er zitten meiden die verkracht, zwanger, mishandeld zijn. Bij aankomst werden we ontvangen door Nelleke, een blonde Nederlandse vrouw. We hebben kennis gemaakt met een paar meiden en de social worker. Op dit moment zaten er 5 meiden en 3 baby’s in het huis, voor hun doen weinig mensen.
De meiden blijven er ongeveer een half jaar, waarin ze gesprekken voeren, voorlichting krijgen over het opkomen voor hun rechten en ook op seksueel gebied krijgen ze voorlichting. Ze richten zich ook op de toekomst van de meiden, zo worden ze na hun vertrek nog gevolgd. Nelleke vertelde dat in Kenia regelmatig meisjes trouwen onder de 18 jaar. Dit is verboden in Kenia maar niet iedereen weet dit omdat zij in arme gebieden wonen. Als er een meisje zwanger is of trouwt terwijl zij nog geen 18 jaar is moeten de jongens de gevangenis in voor 10-15 jaar. Dit is een erg lange tijd, zeker omdat de meeste jongens niet weten dat dit strafbaar is want zij hebben de wetten niet doorgekregen en geen voorlichting gehad.
Veel bewondering voor Nelleke, want de band die ze met de baby’s en meiden heeft is bijzonder, ze heeft Jua zelf opgericht, schiet er zelf een beetje aan onderdoor en werkt super hard. Jua (betekent zon) lijkt me een erg mooie stageplaats.
We worden trouwens heel vaak gewekt door de moskee hier dichtbij. Om 5u beginnen ze al met hun gelal.. FIJN!
20-03 Dinsdag
Och wat was ik toch ziek.. ‘Ellen, wat was jij allemaal aan het doen vannacht? Ik voelde me niet goed, hoofdpijn, duizelig’. Wat een toneelspelletje wel niet kan doen want ze geloofden me. Vandaag was de dag dat de ouders van Glenn op bezoek kwamen bij GOF, terwijl Glenn van niets wist. Normaal laat Glenn mij altijd voorgaan door de poort, dus zei ik dat hij voor de verandering 1x voorop mocht lopen op de terugweg.
Deze ochtend weer met Glenn bijles gegeven. Het lijkt net alsof er nooit aandacht is besteed aan deze kinderen, want de simpelste dingen snappen ze niet. Zo was de vraag; How many eyes do 5 girls have? Dus ik vroeg; How many eyes does 1 girl have? Ze keken naar een meisje in de klas en zeiden 2. Ze snappen niet dat ieder mens 2 ogen, 1 mond, 10 vingers enz heeft. Het was nog moeilijk uit te leggen hoeveel ogen 5 meisjes hebben, dus ik tekende het op de tafel. De som 5 x 2 = 10 opgeschreven en in hun eigen schriftje schreven ze 10 x … = ….. Oke, hoe moet dit verder dacht ik bij mezelf.
Na de les heb ik nog met Joshua de leraar van klas 2 gepraat. Hij zei dat het zoontje (Brian) van een lerares (babyclass) was overleden. Hij had hoofdpijn, moest thuisblijven bij zijn vader, ze zijn naar het ziekenhuis in Watamu gereden, hier zeiden ze dat het ernstig was, en onderweg naar het ziekenhuis in Malindi was Brian overleden. Het kindje was nog erg jong en iedereen was er erg van slag van. Ik wist niet zo goed wat ik moest zeggen.
Tegen Glenn gezegd dat als ik me niet lekker bleef voelen, we het beste voor etenstijd weg konden gaan. Hij vond het allemaal prima en ik moest zeggen als het niet goed met me ging, wat een medelijden haha! Opeens kwam Pamela het kantoor binnengelopen en zei; They have arrived. Ik schrok me kapot en dacht; Shit, plan verknald! Gelukkig praat ze binnensmond dus Glenn vroeg wat ze zei. Ik vertelde hem dat ze had gezegd dat als het echt niet goed met me ging, ik gewoon naar huis moest gaan. Zo gezegd zo gedaan, dus we gingen de poort door. Glenn voorop en ik giechelend er achter. Toen hij de poort open deed keek hij naar links en weer terug, en toen merkte hij pas dat zijn ouders er stonden! Aan de rechterkant stonden Anna, Rens en de oom en tante van Glenn foto’s te maken. Glenn helemaal blij en besefte het eigenlijk nog niet echt, de rest allemaal lachen want iedereen had er aan meegewerkt. We hebben nog een rondleiding gegeven, snoepjes en ballonnen uitgedeeld. ’s Middags hebben we met zijn allen bij de Beer Garden gegeten en het strand laten zien.
21-03 Woensdag
Nee Glenn, geen verrassingen meer vandaag! Hoppa, ik weer voorop door de poort haha. Tijdens het geven van bijles kwam ik er achter dat ze veel moeite hebben met de kleuren. De kinderen hebben weinig concentratie vermogen, dus wil ik ze spelenderwijs laten leren. Het ene kind weet niet wat welke kleur is, de ander weet niet welk woord bij welke kleur past en de ander weet niet hoe je de kleur moet schrijven. De volgende keer nemen we de kinderen mee naar buiten, doen verschillende kleuren shirts aan en schrijf ik op blaadjes de kleuren op. De kinderen moeten met het blaadje naar de goede kleur shirt rennen. Verder willen we nog een schoolbord naar buiten nemen, de kinderen een kleur laten lezen en ze moeten vervolgens naar het schoolbord rennen en de kleur opschrijven.
We hebben de babyclass en kages 1, 2, 3 Anna Maria Koekoek geleerd. In het begin snapte ze het niet echt, dus Glenn en ik hebben het voorgedaan. Het ging eigenlijk best goed, al waren het iets te veel kinderen om te zeggen; jij moet terug, jij moet terug en jij hebt gewonnen. We hebben ook nog keniaanse spellen gedaan; Een kring maken en rondlopen, Simba de leeuw (3 leeuwen zitten in het midden, de lerares staat er achter en de rest waren de kinderen en die moesten naar de overkant zien te komen zonder getikt te worden), Vuurspel (bepaalde zin die een kindje opriep en bij een bepaald woord moest je gaan zitten).
22-03 Donderdag
Al om 5.00u opgestaan!! Vandaag waren de plannen om naar Mombassa te gaan naar een project met gehandicapte kinderen. We vertrokken om 6u met de matatu naar Gede, toen overgestapt met een matatu die naar Kilifi ging. Tijdens de rit werden er veel zakken met eten bovenop het dak gelegd en we reden in het ‘echte’ Afrika. Het Afrika dat heel anders is dan Watamu, want het waren allemaal hobbelige zandpaden, kinderen in schooluniformen, kleine stront hutjes enz. Eigenlijk een beeld dat je niet kan beschrijven maar in het echt moet zien, het is zo indrukwekkend! Na een rit van 4 u eindelijk aangekomen in Kaloleni (plaatsje in Mombassa).
We gingen naar een klaslokaal met ongeveer 14 kinderen die lichamelijk en/of geestelijk gehandicapt zijn. Zo waren er kindjes met een waterhoofd, onderlichaam dat niet verder groeide, benen die verkeerd stonden. We werden warm verwelkomd door 2 leraressen en de kinderen waren ook heel vrolijk. Achter in de klas lagen 3 kindjes op hele dunne matjes te slapen. Alle kinderen slapen in het lokaal, soms niet eens met een matrasje, onder een klamboe. De kinderen deden een oefening waarbij ze ‘Domestic Animals’ op moesten noemen en hierna zongen ze een liedje waarbij het geluid dat het dier maakt voorkomt.
Het was echt super om te zien hoe enthousiast de leraressen les gaven en ze proberen de kinderen gewoon met de rest van de school mee te laten draaien. Nel heeft nog haar presentje afgegeven (koekjestrommel) en een meisje pakte mijn hand vast en liet die niet meer los! Er waren 2 kindjes aan het oefenen voor een debat dat ging over ‘A motorbike is better than a car’. Het was een meisje met spasme en een jongetje van 10 waarvan zijn onderlichaam niet meer groeide. Ze deden het echt super goed!
Hierna zijn we doorgereden naar Mombasa en hebben we wat gegeten en hebben we een toeristische route gewandeld door de wijken. Ook hebben we een fort Jesus bewonderd. Everlyne kon helaas niet mee, want de politie zou dan denken dat ze een illegale gids is en dan zou ze misschien opgepakt worden. We hebben nog ergens gegeten en kwamen na een rit van 4u gelukkig weer thuis aan.
Vrijdag 23-02
Vanochtend op stage aangekomen en alle kinderen waren of naar huis of hadden geen les. Dit kwam doordat vandaag de begrafenis is van het zoontje van een lerares van GOF, van de babyclass KG1 en KG2. Om 10.30u zijn we aangelopen naar de plaats waar het allemaal ging gebeuren. We kwamen naar ons idee echt uit in de middle of nowhere. Toen de leraar Joshua aan het wildplassen zei vertelde ik hem dat het bij ons 60 euro kost als je dat doet ‘An expensive pee’. En lachen dat ze deden! Opeens na een half uur lopen door de bossen kwamen we aan in een dorpje. Alle vrouwen droegen doeken en het was erg druk. Toen we aankwamen kwam de lerares huilend naar ons toe en gaf ons een hele dikke knuffel. Ik was even overrompeld en wist niet wat ik moest zeggen, ik kon nog net ‘God bless you’ uitbrengen. Toen de leraren vroegen of we naar het lichaam wilden kijken moest ik toch wel even denken. Ik heb nog niemand in mijn familie verloren en wist ook niet wat ik kon verwachten. Toch heb ik besloten om het te doen, uit respect voor de nabestaanden en ook wel nieuwsgierigheid. Het jongetje (een jaar of 5) lag er erg vredig bij, had alleen wat witte lippen. Er was glas in de kist gemaakt zodat je zijn gezicht kon zien, het leek net alsof je door een vitrine aan het kijken was en het gewoon een pop was.
De begrafenis werd in het Swahili’s gedaan, dus we konden niet alles volgen. Later legde Joshua ons een beetje uit wat er gezegd werd. Ze zongen liedjes met zijn allen (wel een paar honderd man waren er) en klapten allemaal mee, zo ook wij. Er waren een hoop mensen die met hun mobieltje aan het spelen waren en er ging regelmatig een telefoon af. Echt super gek, zelfs in NL gebeurt dat niet!
De foto van Brian werd nog omhoog gehouden, mensen zwaaiden met hun handen en zongen luid. Zo liepen ze naar het graf en na wat zinnen op te hebben gezegd werd het graf dichtgetimmerd. Hierna ging er een rieten mat overheen en een soort zonnepaneel. Toen de mannen begonnen met het dichtgooien van het graf hoorde je iedereen heel hard huilen en schreeuwen. De vrouwen liepen weg toen het graf dichtgegooid werd en de mannen stonden in een rij. Als ze meehelpen worden ook hun geholpen als er iemand in hun familie overlijdt, dus de schop werd letterlijk uit elkaars handen getrokken. Het was een erg ontroerende dag maar vooral bijzonder.
Volgende week hebben de kinderen examens. Woensdag tot vrijdag gaan we op safari. Hierna hebben de kinderen 2 weken vakantie. Ik ben benieuwd hoe die verlopen en wat we allemaal kunnen doen.
Heb al leuke ideeen op papier gezet!
-
24 Maart 2012 - 19:33
Je Vader:
Ha die Ellen , wat een week voor je .
Van het ene uiterste in het andere.
Ik ben wel blij dat je veel verschillende
projecten bezoekt zo dat je ook eens ziet hoe het elders vergaat.
Vooral bij de stg. Jua hoorde ik van de week je al zeggen dat dit je aan het hart gaat, en graag daar zou willen helpen. Maar je kan maar op een plaats tegelijk zijn.
Nou de binnenlanden heb je nu ook gezien. Dit is een opwarmertje voor de safari voor deze week. Fijn dat je het goed naar je zin hebt, geniet er maar van want nu begint het wel te korten.
Heel veel plezier op safari, maar misschien spreken we elkaar dinsdag nog. Nou de groeten en tot schrijven Doei............. -
25 Maart 2012 - 07:27
Peter Willy :
Hoi Ellen
Wat een geweldig verslag weer.
Wij kijken er iedere week weer naar uit wat een avonturen en belevenissen.
Soms wat minder leuke dingen maar dat hoort ook bij.
Groetjes het gaat je goed.
Peter-Willy van Kuijk -
25 Maart 2012 - 09:55
Wil & Pien:
Ha die Ellen, zo wij hebben ons zondag morgen ritueel gehad Ellen d'r nieuwe veslag is binnen, wat kun jij gezellig schrijven, weer veel gezien en gedaan afgelopen week super !!
geniet komende week van je safari !!!
groeten uit Biezenmortel
Wil & Pien xxx -
25 Maart 2012 - 10:52
Marian:
Hee Ellen Bel
Wat schrijf jij mooie verhalen kijk er iedere week weer naar uit.
Wel triest hé zo'n klein kindje.
Fijn dat je het goed naar je zin hebt.
Geniet van de safari meid.
Groetjes en een dikke knuffel
van de kuikens uit de Kinkenpolder
P.S
Je moet aan Rob vragen of ie de foto kan laten zien van Rini met een bos haar gaaf
(zo zag ie er in zijn jonge jaren uit) -
25 Maart 2012 - 10:54
Opa En Oma:
hallo Ellen,
weer een mooi verhaal, zo te horen gaat het goed met jou, het begint al weer te korten, geniet er nog van,
groetjes
Opa en Oma -
25 Maart 2012 - 11:53
Susan-vriendin Rens:
Sooo lekker heftige week! Maar wel heel leerzaam waarschijnlijk! Vind het echt gaaf dat jullie zoveel andere projecten bezoeken!
Het lijkt me heel raar om zo steeds maar weer te ervaren hoe goed wij het in Nederland hebben! Je wil vast iedereen helpen, terwijl dat natuurlijk niet kan..
Leuke verrassing voor Glenn ook!
Veel plezier weer deze week! Vooral op safari! Super gaaf:D
xxx
-
25 Maart 2012 - 12:46
Wilhelmien (Moeder):
He Juatje
Knap van die Nelleke,maar erg voor de meisjes je zou toch zeggen dat dat mondeling wordt doorgegeven zoiets ! en fijn dat er van die mensen zijn.
Je had Glenn goed te pakken dat is SUPER.Leuke verrassing met je toneelspel.
En met dat lesgeven dat gaat jou(jullie)zeker lukken! Leuk bedacht dat van die kleuren.
Jullie zijn kei goed in spelletjes.
Wel triest van dat kindje ,maar helaas zo is het leven hier en ook daar
Wel indrukwekkend zoiets.
Fijn dat je ook wat van een ander deel van Africa hebt gezien
Wereld van verschil begrijp ik,wat hebben wij dan toch een Luxe.
Volgende week ontzettend veel plezier op Safari en met de rest.
Hier schijnt nu ook lekker de zon dus wij genieten ook een lekkere dikke pakkerd en tot skype !!!! -
26 Maart 2012 - 08:08
Ouders Rens:
Hey Elle
Wat een heftige week hebben jullie weer gehad bijna niet voor testellen want een begrafenis mee maken van een kind is niet
mis, maar er gebeuren ook genoeg leuke dingen. Dus geniet er maar van
Groetjes Germa en Janneman -
26 Maart 2012 - 11:39
Lara:
Hoi Ellen,
Erg leuk verhaal daar. Super gaaf wat jullie daar doen en zien...
Tis zo te lezen wel echt op je lijf geschreven.
Doe Rens de groetjes en geniet! -
26 Maart 2012 - 12:36
Ouders Glenn:
Jambo Ellen :)
Nou wat ben jij een goede actrice :D, echt kei leuk gedaan!! De verrassing was enorm voor Glenn, dat jij er ook lol in had was wel aan je gezicht tezien :). Wij vonden het echt super om het live te zien waar jullie werken.
Maar ook weer een leuk verslag deze week!!
Geniet van de Safari want dat is echt héél gaaf. (vonden wij )
Nog bedankt en we zien je weer op 2mei.
Grt. Ad en Nelly -
26 Maart 2012 - 14:06
Rob:
Hee zussie,
Wat een leuk verhaal weer! Wel zielig van dat kindje trouwens.
Maar woensdag eindelijk op safari dan!! Gewoon voor 3 dagen echt gaaf, wel veel foto's maken he :D ben benieuwd.
Een dikke knuffel,
Je broer xxx -
26 Maart 2012 - 15:23
Ruud En Jolanda:
Hey Ellen
Hoe gaat het daar, wat kun jij toch mooie schrijven.
Wel erg zielig van dat kindje
Hoe was de safari?
groetjes kus Ruud en Jolanda
-
26 Maart 2012 - 17:36
An:
Heee lel,
Heb je vanmiddag al gesproken op skype, maar had je verhaaltje nog niet gelezen!
Dat zal wel een hele verrassing zijn geweest voor Glenn, hihi. Kei leuk!
Lijkt me wel een hele ervaring zijn geweest om bij Jua te gaan kijken, hoop voor je dat je daar ook iets kunt gaan betekenen.
Maar nu op naar de safari! Heel veel plezier en geniet ervan!
Dikke kus An -
26 Maart 2012 - 17:44
Ouders Van Renée:
Hoi Ellen,
Wat komen jullie toch in heel verschillende situaties terecht. De titel van je verslag zegt eigenlijk al genoeg: van een surprise voor Glenn tot een begrafenis van een klein jongetje. Zo ervaar je wel heel verschillende emoties in een korte tijd. Heel verdrietig maar ook heel bijzonder om zo'n begrafenis mee te maken!
Wat lijkt Nelleke een fantastische vrouw. Om zo in haar eentje een rescue house op te zetten. Jua lijkt inderdaad geschikt als stageplaats.
Misschien een optie voor het ROC?
Je hebt echt talent voor schrijven! En ook nog voor toneelspelen! Jullie hadden Glenn mooi te pakken!
Geniet lekker van de Safari deze week!
We kijken er naar uit om jullie weer te zien in Kenia! Tot gauw!
Groeten Ton en Anneke -
26 Maart 2012 - 19:44
Yvette:
Hoiii,
Leuk om je te volgen vanuit het zonnige Drunen.
Het is superleuk om naar de foto´s te kijken en je verslagen te lezen.
Nu Eva-Lin slaapt heeft mama daar even tijd voor.
Met Eva-Lin gaat het supergoed.
Ze mag zaterdag al voor haar B/Diploma afzwemmen en dat bijna in een jaar tijd.
Eerst deden wij een verhaaltje voorlezen, nu doet Eva-Lin ons voorlezen echt superleuk.
Groetjes en tot de volgende keer
Yvette -
27 Maart 2012 - 13:20
Corrie Eisvogel:
Ik ben Super trots op mijn buurmeisje
Groetjes
-
28 Maart 2012 - 13:42
Carla (kw1c):
Hé Ellen,
Een verhaal vol emoties. Wat een verrassing voor Glenn, knap meegespeeld.
Wat een indrukwekkend verhaal van de begrafenis van het zoontje van jullie collega.
en boeiend om verschillende schooltjes opvangplekken te zien.
Geniet van de safari, dat zal ook wel een avontuur worden!!
Groetjes,Carla -
28 Maart 2012 - 15:15
Jan En Ans:
Hee Ellen,wat een verhalen weer.
Ik zie dat je er van geniet(meestal).
Ook leer je veel over hun cultuur dat is erg bijzonder denk ik.
Het zonnetje doet je goed zo te zien.
Ik wens je een ontzettende leuke safari toe,en ben wel jaloers op jouw want dit wil ik ook.
Rust goed uit van te voren,zodat je niks gaat missen.
Veel plezier en groetjes van
Jan en Ans -
31 Maart 2012 - 17:00
Ouders Glenn:
Hoi Ellen
Allereerst nog bedankt voor je toneelspel. Je kan zo met gtst meedoen.
Het was super om te zien hoe jullie nu echt wonen in jullie hotel en de omgeving en zo.
Ook het weeshuis de kinderen en leiding en de weg naar jullie van Mombasa heeft veel indruk op ons gemaakt.
We wisten af en toe niet waar we moesten kijken naar links of rechts van de weg, ha ha
Erg heftig dat stuk over die begravenis van Brian waar jullie heen geweest zijn.
Ja en hoe je de kinderen het snelst iets kan leren, blijft verzinnen en proberen!
Maar een spelletje erin verwerken is natuurlijk altijd leuker. Nou de groetjes en het was super om bij jullie ff te gast te zijn geweest.
We missen nu al de warmte van het weer en van de mensen.
groetjes uit Heesch -
04 April 2012 - 11:39
Karolien Hamers:
Hoi Ellen,
Wat een genot om jou verslagjes te lezen, leuk dat iedereen je zo kan volgen. Je hebt al veel gezien en geleerd daar zeg.
Geniet er nog van, want het gaat nu toch wel korten.
De groetjes, Karolien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
